yazmaya çalışırken çığır açmak
Bu eylemi defterin ilk sayfasına yazarken büyük bir zevk ile gerçekleştirdim (yazılarımı bloğuma yazmadan önce sıçtığım deftere). Aslında çığır açmadım; bildiğin sıçtım (söylemiştim). Ama tükenmez kalem işte. Klavyede yazarken de düzeltemiyorum. Aslında düzeltebiliyorum da kim uğraşacak lan? Bu arada bu blogda -ve bu defterde- bol bol gerçekleştireceğim sanırım bu eylemi (sanki daha önce hiç yapmadım) çünkü bu paragrafta yine sıçtım. Aslım meseleye gelirsek; yazmaya çalışanlardan nefret ediyorum. Çünkü yazmaya çalışmak dünyanın en saçma işidir. Bir yazıya çalışabilir peki fakat yazmaya “ıkınmak” boşunadır. Çünkü zaten yazmak için çalışmaya ihtiyaç duyuyorsan senin için kötü insanlık için muhteşem bir haberim var: yeteneğe de ihtiyacın var lan sevgili fukara. Yeteneksiz gerizekalı yazmak senin neyine? Hitabetimi de gerçekleştirdiğime göre tasvire başlayabilirim. Bu yetenek düşmanları edebiyatla ilgilenir görünürler, hatta şiir yazarlar, hatta bazen güzel de olur. Yine sıçtık; hiçb